Uiteindelijk kwam het toch nog goed zodat er 3 x Dyna Wide Glide voor, George, Gerard en Ton en 1 x Road King voor Jan K waren. Wout maakt de stoet compleet met de camper van 8 meter lang, die voorzien was van airco en een ruime koelkast. Alle bagage in de camper en eindelijk mochten we op pad met onze prachtig machtige machines, maar het was al lunchtijd zodat we bij de eerste de beste Mac Donalds de camper hebben voorzien van drinkwater en andere benodigdheden en daar een hamburger en een coke nuttigen.

Via Henderson en Boulder City kwamen we om 14.30 uur bij de"Hooverdam",een gigantisch bouwwerk in de "Colorado rivier" dat in 1936 is voltooid en tot 1947 "Boulderdam" heette. De dam is 223 meter hoog en 380 meter lang. Het stuwmeer, "Lake Mead", dat is ontstaan is een van de grootste meren ter wereld en levert water en energie aan heel Zuid-Californië. Het meer heeft tevens een watersportfunctie.

Tevens ligt de grens tussen Nevada en Arizona op de Hooverdam zodat we hier onze helmen in de camper kunnen doen en de eerstvolgende dagen zonder mogen rijden. Dat is pas lekker! De nu volgende weg door de prairie van Arizona is vrij recht zodat we snel kunnen rijden, waardoor ook de eerste petten verloren gaan, en snel een aantal mijlen achter ons laten.

Om 17.00 uur komen we aan in Kingman waar we afspreken dat we nog even naar het spookstadje "Oatman" rijden, een prachtig slingerende bergweg, die deel uitmaakt van de "Route 66", waar ieder zich op zijn eigen tempo op de bochten kan uitleven. In Oatman, een origineel westerndorpje dat doet denken aan de films die we vroeger hebben gezien, drinken we even wat in de saloon en lopen wat door het dorpje heen.

De ezels lopen hier (net als wij) los over straat. We gaan weer naar beneden over dezelfde bergweg waar we helaas een vervelend ongeluk moeten meemaken. Ton Donck komt op een onverklaarbare wijze ten val en moet naar een dokter om zijn verwondingen te laten verzorgen. We zoeken het hotel op en wachten op Ed om te horen hoe het met Ton is.

Dat blijkt naar omstandigheden mee te vallen want Ton heeft dan wel niets gebroken maar hij heeft wel een flink aantal hechtingen in zijn gezicht en zit van boven tot onder vol met schaafwonden en moet ook even ter observatie blijven.

Wij gaan ondertussen naar een steakhouse van "Andy Devine", een filmster van vroeger die altijd in cowboyfilms speelde als "Jingles", waar wij prima gegeten en gedronken hebben. Later op de avond kwamen Ton, Ed en Wout toch nog naar het steakhouse om ook wat te eten en te drinken. We sluiten de dag af en begeven ons naar hotel "Kings Inn" in Kingman voor een welverdiende nachtrust.

12 juni Kingman - Flagstaff 176 mijl

De volgende dag eerst de olie van de motoren nakijken om vervolgens te gaan ontbijten bij "Denny´s", waar het gezellig druk is met volop neonreclame, een echte Amerikaanse Diner waar we een ontbijt krijgen met 2 spiegeleieren, toast, spek, hamburger en apart op een bordje 3 pannenkoeken, kortom genoeg voor 2 dagen.

De koffie word constant bij geschonken zodat het op den duur tot aan je lippen staat. In Kingman hebben we een Harley-shop bezocht om wat T-shirts en piratenbandana´s te kopen en daarna wat foto´s gemaakt bij een oude locomotief en een graansilo. We hebben onze reis voortgezet over "Route 66", "The Motherroad", die van Chicago naar Santa Monica loopt en 2448 mijl lang is.

Wij rijden daar maar een kort stukje van, 88 mijl, omdat het merendeel van deze route niet echt meer bestaat en overgaat in de interstate. Langs de "Route 66"stopten we ook bij een "Visitor center" waar alles van vroeger nog aanwezig was, zelfs de eigenaar zat in z´n schommelstoel voor de deur.

Er stonden ook nog oude auto´s die niet roestig maar kaal waren door de zandstormen. Binnen verkocht hij allerlei snuisterijen uit vervlogen tijden. Zelfs de spijkers, uit de lekke banden die hij had gerepareerd, waren te koop. We gaan vandaag naar Flagstaff en komen door leuke dorpjes als Hackberry, Valentine en Truxton.